پودر سوخاری یا آرد سوخاری
معمولا از نان های حجیم تهیه می شود. این نان ها به شکلی در برابر گرما قرار می گیرند که نم آنها از بین برود و به صورت خشک برون آیند. آرد سوخاری و نان سوخاری دو فرآورده از یک خانواده هستند. این نان در اثر حرارت مجدد، رطوبت خود را از دست می دهد و خشک، قهوه ای و برشته می شود. اگر این نان خشک شده را به صورت آرد درآوریم، آرد سوخاری به دست می آید. در واقع، نان های تست چنانچه به فروش نروند، به دلیل بیات شدن دیگر به شکل نان قابلیت مصرف نبوده و اگر دچار فساد نشده باشند دوباره به کارخانه باز می گردند و مجددا در فر قرار می گیرند تا به صورت خشک شده درآیند. این فرایند درباره نان هایی که قالب آنها دچار اشکال شده نیز رخ می دهد. پس از این مرحله، آنها را آسیاب و به شکل آرد سوخاری بسته بندی و روانه بازار می کنند. برای آماده سازی آرد سوخاری، نان دو بار تحت فرآیند پخت قرار می گیرد و تهیه آن به طور مستقیم از آرد معمولی امکان پذیر نیست. فرایندی که در آن سطح مواد غذایی با زبره، عموماً زبره نان، پوشانده می شود و زبره پوشانی نامیده می شود.
تشخیص فساد آرد سوخاری
در بیشتر موارد، تشخیص فساد آرد سوخاری توسط افراد عادی امکان پذیر نیست ولی اگر بخواهیم مشخصه ای برای این موضوع در نظر بگیریم، بوی خاصی است که اصطلاحا به بوی «نا» موسوم است. اگر آرد سوخاری بوی کهنگی و نا بدهد، بهتر است استفاده نشود. می توان به تغییر رنگ آرد نیز برای پی بردن به فساد آن توجه کرد.